Fabrizio Graceffa – Biografie (Nederlands)
Fabrizio Graceffa werd geboren in 1979 in België en begon op 13-jarige leeftijd als autodidact gitaar te spelen. Op zijn 17e speelde hij al in verschillende rockbands en twee jaar later ontdekte hij de jazz. Op 19-jarige leeftijd besloot hij zijn muzikale opleiding voort te zetten met privélessen die exclusief op jazz gericht waren.
In 1999 nam hij deel aan de stage van Les Lundis d’Hortense en volgde lessen bij Marco Locurcio, Paolo Radoni, Peter Hertmans, Daniel Stokart, Erwin Vann… In 2000 richtte hij de groep 7ième Set op, waarin hij de belangrijkste componist was en waarmee hij meer dan vijf jaar lang actief zou blijven.
Datzelfde jaar schreef hij zich in aan de academie van de stad Brussel en kreeg les van Paolo Loveri en Bruno Castellucci.
In 2002 werd hij toegelaten tot het conservatorium van Luxemburg, waar hij lessen volgde bij Jacques Pirotton en Guy Cabay en deelnam aan verschillende masterclasses (Mike Mainieri, Pierre Van Dormael…). Drie jaar later behaalde hij de eerste prijs voor jazzgitaar.
In 2004 richtte hij zijn eigen kwartet op met trompettist Peer Baierlein, drummer Herman Pardon en contrabassist Piet Verbist, en begon zich toe te leggen op compositie.
Op 9 september 2010 bracht hij zijn eerste album Stories uit bij Mogno Music, als leider van het Fabrizio Graceffa Quartet. Datzelfde jaar produceerde hij de eerste EP van de rockband Bes.
In 2012 werd hij gitarist van de Franse band Lenox, waarmee hij optrad in enkele van de mooiste zalen van Parijs, zoals La Cigale, La Maroquinerie en het FGO Barbara.
In 2013 volgde een tournee door Frankrijk en Zwitserland met Lenox en een opname van het tv-programma Taratata.
In 2016 bracht hij onder het prestigieuze Nederlandse label Challenge Records zijn tweede album als bandleider uit, U-Turn. Datzelfde jaar kreeg zijn groep de Jazz Tour van Les Lundis d’Hortense en speelde in de mooiste zalen van België.
In 2020 vormde hij een nieuw kwartet met de veelgevraagde pianist Igor Gehenot en bracht zijn derde album uit als bandleider, Gardens.
In 2022 richtte hij samen met Igor Gehenot de funkband No Steam op en namen ze hun eerste EP op onder het label Le Rideau Rouge.
Albums als leider
• 2010 Stories – Mogno Music
• 2016 U-Turn – Challenge Records
• 2020 Gardens – Fabrizio Graceffa
• 2024 Stringscape – Fabrizio Graceffa
Albums als sideman
• 2017 Seb K – No Wind Stirring The Leaves Of The Sycamore Tree – Steppenwolf Records
• 2020 Claude Evence Janssens – PolyMorphosis
• 2023 BXVI – NØ Steam
Vandaag de dag is Fabrizio Graceffa actief op de Belgische en Parijse muziekscène en heeft hij gespeeld en/of opgenomen met muzikanten zoals Peer Baierlein, Piet Verbist, Jean-Paul Estiévenart, Herman Pardon, Teun Verbruggen, Lionel Beuven, Samuel Rafalowicz, Reggie Washington, Erwin Vann, Nicolas Kummert, Raf Debacker, Jacques Pili, Santo Scinta, Marcus Weymare, Fabrizio Erba, Hervé Letor, Philippe Cornet, Laurence Mathieu, Jennifer Scavuzzo, Sarah Letor, Olivier Bodson en Hervé Noirot.
In zijn gitaarspel zijn invloeden van Kurt Rosenwinkel en Jim Hall te horen, maar ook van BB King. Zijn jazz is geworteld in het heden en draagt de sporen van al deze grootmeesters. Hij wordt omringd door een sterke band: Jean-Paul Estiévenart (trompet), Nicolas Kummert (saxofoon), Edouard Wallyn (trombone), Boris Schmidt (contrabas) en Teun Verbruggen (drums).
— J.C. Van Troyen (Le Soir)
