Met R.I.P. creëert FES z'n eigen begrafenisrepertoire en Perpetuum Mobile: 12 afscheidsliederen voor de uitvaart van de leden van het orkest. Alle vijftien moeten ze er aan, door ziekte, brute pech, ouderdom of een stom accident, aan oorzaken geen gebrek. Naarmate de suite vordert, dunt het orkest uit tot er niemand meer overblijft: een tragikomische vooruitblik op wat ooit komen zal. Wanneer de laatste muzikant van het toneel verdwijnt, is het hele orkest weer samen, net zoals in het verhaal ‘Blues voor Gaston’ van Roland Topor. En ze vieren de reünie uitbundig met een wilde Danse Macabre die een groteske tong uitsteekt naar Pietje de Dood.
De volgorde van de sterfgevallen werd bepaald door het toeval, met nogal onlogische en dus interessante orkest-samenstellingen als gevolg.
R.I.P. daagt het noodlot uit, haalt schoonheid uit tragiek en verdriet en brengt met een deugddoende portie zwarte humor een macabere ode aan het leven.
- Verschenen : 01/11/2022
- Referentie : IGL332
- Drager : digitaal
- Label : Igloo