Pierre Vaiana « Luna D’Argentu »

Na zijn album “Amuri & Spiranza”, dat hij met een kwintet heeft ingeblikt, voert Pierre Vaiana ons deze keer mee met zijn trio waarin de sopraansax, de cello en de gitaar de toon zetten. Op sommige stukken is ook de zang aanwezig. De nieuwe composities zetten de deuren open naar nieuwe klankruimten die schatplichtig zijn aan de kamermuziek, de jazz, de geïmproviseerde muziek en de traditionele muziek. Er is ook een belangrijke rol weggelegd voor de stem, die het midden houdt tussen chanson en ‘storytelling’. Nu eens horen we een liefdeslied, en dan weer worden we – tegen een achtergrond die aanleunt tegen een langzaam en hypnotisch soort rock – vergast op een monoloog rond de vraag waarom de bron van een dorp in Sicilië verkocht is aan Nestlé. Soms worden we tot meditatie of introspectie aangezet, en een andere keer weerklinkt een schreeuw opdat we nooit zouden vergeten dat oorlog altijd met geweld en lijden gepaard gaat. De aanwezigheid van Sicilië is, net zoals bij de Siciliaanse dichter Leonardo Sciascia, altijd voelbaar, bij wijze van metafoor. Wie een concert van deze groep heeft bijgewoond, gaat vreedzaam en met een glimlach om de lippen terug naar huis.