FR
NL
EN

Rudy De Sutter

Rudy De Sutter

During the past twenty-five years, Rudy de Sutter composed about three hundred small and large works for different ensembles. Since 1978, he has worked as a freelance pianist/composer/synthesizer player/improviser for several music and theatre ensembles, both at home and abroad.

Besides his activities in the artistic sector, he also played in bars and hotels, at business meetings and dinner parties for several companies, as well as for dinner clubs.

Rudy de Sutter performed in several European countries and cooperated with the following directors, choreographers, writers and musicians:

    Tone Brulin, Jaap Blonk (Nl), François Beukelaers, Hugo Claus, Philippe Deschepper (F), Michel Godard (F), Jean-Louis Jacopin (F), Chris Joris, Rifi Kythouka, Dieudonné Kabongo, Cecile Kayirebwa, Niek Kortekaas, Percy Muntslag, G.T. Moore (GB), Frank Michiels, Ernst Reijseger (Nl), Henk Tjon (Suriname), Greta van Langendonck, Eddy Vereycken, Marcel van Maele…
Since 1995, he has worked with guitarist Gilbert Isbin, with whom he makes up a permanent duo.

He wrote scores for productions like:

    the Adoration of the Mystic Lamb (1981 - based on the triptych by the Flemish Primitives Jan and Hubert van Eyck),
    De Spelers (1982 - based on the novel 'The Player' of Dostoyevski, performed at the Holland Festival)
    De Staart van de Mandarijn (Tone Brulin)
    Gras eten (based on Die Dreigroschenoper by Bertolt Brecht)
    SchizOthello (based on Othello of William Shakespeare)
    Antigone (Sofocles).

His lyrical and harmonious piano playing is characterized by introspective movements that swirl towards rhytmic explosions. Passing over the stylistic constraints, he exercises his imagination. Eager as he is to explore new directions, he experiments with the magic of the moment.
The foreign press associates Rudy de Sutter's music and technique with, among others, Luciano Berio, Erik Satie, Paul Bley, Marilyn Crispell, Keith Jarrett, Joachim Kühn, Michael Jefry Stevens, Lennie Tristano.

With the guitarist Gilbert Isbin, Rudy de Sutter is currently working on a cd project called Conversations with 3.
As part of that project, some live recordings were already made with the Dutchman Jaap Blonk (Nl-voice/soundpoetry), the French tuba and serpent player Michel Godard, the French guitarist Philippe Deschepper and the Dutch cellist Ernst Reijseger.

Some compositions are:

    Jan de Lichte (1983/1984), a modern cantata for voice and synthesizers
    poetry written by Hugo Claus.
    Mijn Kleine Oorlog (1985), a litany. Based on the novel and texts by Louis-Paul Boon.
    Requiem voor een ambtenaar van de XXIste eeuw Papieren Kogels (1986)
    a requiem for voice, mixed choir, synthesizers, samplers, computer and percussion. Created on location in 1989 at the Public Works Office, Wetstraat, Brussels.
    Cadens (1990), a solo piano project.
    Neon voices of a Neophyte, for tenor, orchestra and samplers/synthesizers.
    Gesampelde Momenten (1992/1993), for samplers/synthesizers and grand piano.
    Soundscapes for Europe (1993), for voice, samplers/synthesizers, computer, sequencer and grand piano.
    Sounddiary (of a Zapper) (1993), for synthesizers/samplers.
    Het Klimaat (1996), a string trio, by order of De Rode Pomp (Ghent), created at the Festival of Belgian Composers (96 edition).

ALBUMS :

  • SOLO JAN DE LICHTE, LP, ASSEKREM, (B), 84
  • MUSICUS MOBILIS, CD, JAZZ HALO, (B), 98
  • with GILBERT ISBIN : ACOUSTIC DIALOGUES, CD, TERN, (B), 95.

    PRESS REVIEWS:

    HET VOLK (14.09.81), V.B.G. :
    Sfeer wordt ondanks alles toch gecreëerd door de overwegend kosmische muziek van Rudy de Sutter.
    DE GENTENAAR (14.09.81), E.D.A.P.
    : Er zat een gevleugelde hemeling linksboven de gehele voorstelling muzikaal te onderstrepen (Rudy de Sutter).
    DE NIEUWE (September 81), V.R. :
    En ik reken daarbij de muzikale begeleiding (Rudy de Sutter), die zeker naar de triptiek verwijst, maar die, berekend heterokliet, telkens de juiste is : ongeveer alles, van hemelse gezang tot opera, kan dienen.
    HET VOLK (22.03.82), V.B.G. :
    De stevige live vertolkte muziek van Rudy de Sutter zorgt uiteindelijk nog voor de ruggegraat in het stuk. De muziek is in deze produktie trouwens meer dan achtergrond en geeft door de uiteenlopende stijlen extra kleur aan de personages.
    DE STANDAARD (Maart 82), J.V.H. :
    Van de eerste ogenblikken af, nog voor er een woord gesproken wordt, heeft de sfeer van het stuk de zaal te pakken : de intrigerende muziek
    HET VOLK (10.05.82), V.B.G. :
    Door de verassend goede akoestiek op de binnenplaats van het slot komt ook de stevige muziek van Rudy de Sutter prima tot zijn recht.
    HET VOLK (11.03.83), V.B.G. :
    De muziek van Rudy de Sutter is een belangrijk en functioneel als verduidelijking bij de figuren : bv. blues-songs voor de primitieve bevolking en meer klassieke elementen voor de machthebbers.
    HET LAATSTE NIEUWS (22.03.83), Ub. :
    goede muziek van Rudy de Sutter. Zijn muzikale bewerking van Hugo Claus Het gebed van Jan de Lichte was wellicht de enige uitschieter van een ontgoochelende toneelavond.
    HET LAATSTE NIEUWS (24.04.83), F.D.K. :
    Het begon met een soort sterk geritmeerde exotische operaouverture, waarna een ongemeen kleurig schouwspel losbarstte
    BRUGHS HANDELSBLAD (Augustus 83), J.V.D. :
    Rudy de Sutter, komponist en toestenspeler, heeft trouwens een zeer groot aandeel in wat men per slot van rekening toch een vernieuwende doorbraak van latente toneelopvattingen kan noemen.
    DE STANDAARD (24.09.83), J.D.R. :
    een muziek en klankdecor waar de synthesizer zijn elektronische veelzijdigheid paart aan het geroffel van de tamtam en andere zg. primitieve drums Rudy de Sutter voert zijn muziek live uit, met de handen op het toetsenbord en zijn adem, zingend of zuchtend als de wind, aan de mikrofoon.
    KNACK (28.09.83), E.V. :
    De muziek is een mengeling van volksmuziek en moderne komposities en komt uit het brein van Rudy de Sutter.
    GAZET VAN ANTWERPEN (02.10.83), A.M. :
    Opmerkelijk is in de voorstelling hoe het environnement uit de achterzaal via het instrumentarium van Rudy de Sutter wordt doorgegeven : spelend, zingend en geluiden nabootsend aan de mikrofoon.
    DE NIEUWE GAZET (13.10.83), I.V.V. :
    Een vuurwerk van kleur en beweging, op schitterende muziek van Rudy de Sutter.
    AMERSFOORT COURANT (18.10.83), M.S.S. :
    Van de muziek, voortgebracht op een electronisch orgel en verschillende andere instrumenten, waaronder tam-tams, gaat net als bij de film een illusie-verhogende werking uit.
    DE MORGEN (02.11.83), D.B. :
    een tweede, opnieuw zeer geslaagd improvisatierecital van Rudy de Sutter.
    HET LAATSTE NIEUWS (November 83), R.D.D. :
    Rudy de Sutter, in pandjas en aan de vleugel, liet de toehoorders vergeten dat de verwarming afgesloten was en dat ze, weinig comfortabel op schuimrubber en kussens, vanop de grond het spektakel moesten volgen.
    BRTN-RADIO 2 (18.11.83), W.V.G. :
    de muziek op synthesizer en percussie hoort erbij als de huid bij het lijf. Dit is grappig en wijs, treurig en kleurrijk, listig en levend spektakel, zoals ze maar zelden worden gemaakt
    DE MORGEN (24.02.84), D.B. :
    Het samengaan Claus-De Sutter resulteerde in een opstandige, cynische en toch door en door Vlaamse plaat. De Sutter schaatst van sakristie- en koorgezang, langs weemoedige polyfonische nevels klassiek, naar de Doors. En hij bezit een vaste, veelzijdige stem. Claus penseelt daarop een aantal tableaus, Breugheliaans van beeld, barok van taal. Een merkwaardig iets dus.
    DE NIEUWE GIDS (07.05.85), M.M. :
    Geïllustreerd door een virtuoos stel muzikanten en een vlot vocaal ensemble met gewaagde akkoorden bij een eerder stereotiepe melodische lijn. Een litanie-vorm die in tegenstelling met wat men zou kunnen vermoeden – litanie suggereert dit dan toch enigszins – allerminst monotoon is doch bruist van dynamisme en levensechtheid
    JAZZ HOT (n° 529, 04.96, F), Michel Maestracci :
    Voilà un album…qui risque de constituer lessence de la musique improvisée européenne des décennies à venir.
    VIVA LA MISICA (n° 182, 05.96, CH), Norberto Gimelfarb :
    Dans ce nouveau cd, cest à un tête à tête avec un pianiste quil se livre et à une exploration des rencontres possibles entre des musiques non populaires de notre époque et les formes du jazz contemporain…Cependant, Rudy de Sutter se montre enclin de à une certaine abondance dans son solo, Colours, et plus près dune sensibilité jazzique
    OCTOPUS (n° 4, 05.96, F), J.-B.A. :
    Il sagit ici dun vrai jazz de chambre au sens espace clos du terme, la tension et la claustrophobie ont fair leur nid dans se disque. On pourrait presque imaginer ERIK SATIE faire un jam avec JIM OROURKE, et pourquoi pas ?
    IMPROJAZZ (n° 26, 06.96, F) :
    ce disque est le reflet du caractère de deux hommes qui sexperiment par la magie de linstant, du fugitif qui sait faire rèver pendant longtemps.
    MARTIAL SOLAL (06.06.96, F) :
    Il sagit dune musique très recherchée, résolument contemporaine, mais faite par des musiciens qui connaissent bien le langage du jazz.
    LE SOIR (10.07.96, B), A.J. :
    Froidement intéressant
    PEACE WARRIORS (n° 4, Printemps 96, F), T.J. :
    Rudy de Sutter  et Gilbert Isbin se détachent des codifications du jeu instrumental. Pour la guitare, on pense aux travaux de JIM OROURKE, pour le piano, à ceux de MARILYN CRISPELL entre autres, dans les passages les plus improvisés. Ils improvisent sur des thèmes conçus conçus sous forme de dialogues, sorte de pièces à structures variables et interchangeables pour rendre toutes communications audibles et vivantes.
    Acoustic Dialogues fait la liaison entre lintellect et lémotion.
    BAD ALCHEMY (n° 28, 08.96, D) :
    …Beispiele für die Belebung von Klassik mit den Mitteln der Improvisationskunst…eine pure, abstrakte, allerdings nur gemässigt moderne Musik, die meist vom Allegretto ins schnellfingrige Allegro und staccato- und arpeggioreiche Presto beschleunigt wird.
    CADENCE (Vol.22, n° 8, 08.96, USA), Stuart Broomer :
    Theres something of the improvisational spirit of TRISTANO at its more abstracted in the piano/guitar duo of Rudy de Sutter and Gilbert Isbin. They engage in a series of varied duets, often at low volume, sometimes suggesting the bee-hive effect of TRISTANO and BILLY BAUER. Part of the connection comes, no doubt, from the way they regurarly refer to more orthodox tonal languages (diatonic scales, triadic harmony) and refined traditional timbres than have been usual in the improvising community.
    THE BILBOARD GUIDE OF PROGRESSIVE MUSIC (Ed. 1998, USA) :
    Digitally recorded in one day on January 18, 1995 at the concert studio Conservatory in Kortrijk, Belgium, Acoustic Dialogues, is an excellent collection of adventurous acoustic guitar/acoustic piano duets, done without calculation in a sophisticated  way. Gilbert Isbin, the classical guitarist from the group Extensions (see review) , and Rudy de Sutter are both surprisingly good for being relative unknowns on a small obscure label. Not many people record like this anymore, even in jazz. Its the sort of recording with a sense of spontaneous immediacy that larger labels once prided themselves on. The two musicians make a good team, pulling out cascades of scales and notes for this one session, achieving some poignant moments. The playing style of both here is low-key and gentle, even though Isbin goes all out for certain effects, utilizing experimental  sounds by scratching and snapping the strings of his guitar or tapping out small rhythms on the body of the instrument.
    Dialogue 3 features romantic notes from de Sutters piano, with tasteful additions from Isbin. The 1-minute Dialogue 4 is quite avantgarde, with scatting vocalizing and random bursts of playing.
    Blue Dusk  (by Isbin)  reveals the delicacy of  Isbins  approach, while Colours (by de Sutter) aims for an introspective form via de Sutters piano. Each of these individually penned tracks showcases the performer in peak form. There is a lot of space in this music (especially in Dialogue 7), with the instruments resonating superbly, unencumbered by any surface noise courtesy of the full digital production. The cover is a black-and-white photo of the two gentlemen in shadow.

    Albums

    Musicus Mobilis

    Musicus Mobilis