Anne Wolf Quatuor

In de jazz kun je de ‘klassieke’ snaren op duizend manieren beroeren. Pianiste Anne Wolf doet het op een delicate en zuinige manier, een beetje zoals wanneer je een klassiek gerecht op smaak brengt met een niet zo alledaagse specerij. Het trio piano-bas-drum krijgt het gezelschap van de cello van Sigrid Vandenbogaerde, en dat werkt als een soort smaakversterker. In haar nieuwe repertoire bouwt Anne Wolf voort op wat ze met haar vorige albums heeft neergezet, en zoekt ze misschien nog wat nadrukkelijker de moderne kant van de jazz op. Maar uiteraard spelen de melodieën nog altijd de hoofdrol (wat goed is, gooi je niet weg). De celliste schaart zich aan de zijde van de piano die nu eens nostalgisch en dan weer wat energieker klinkt. Ook een vleugje latin ontbreekt niet, en het lyrisme schurkt hier aan tegen de swing. Anne Wolf ontpopt zich als een heuse chef die zich ver van de zoetigheid en meligheid vandaan houdt. De muziek doet denken aan een pad waarop je aan het kuieren bent terwijl je vol verwondering de veranderende lichtinval in de omgeving in je opneemt. De vier muzikanten kunnen het duidelijk goed met elkaar vinden. Zo kan het ensemble zich veel vrijheden veroorloven en afstand nemen van wat al te makkelijk ‘kamerjazz’ genoemd zou kunnen worden. Anne Wolf laat zich begeleiden door de golvende elektrische bas van Theo de Jong en het stevige, maar elegante slagwerk van Lionel Beuvens, en dient ons zo een mooi afgekruid en smaakvol gerecht op.

In het kader van Jazz Tour