Donder + Apeland

Donder gaat bij elk album op zoek naar een nieuwe benadering, een nieuw geluid en vooral naar nieuwe manieren om hun repertoire te verrijken. Voor hun vierde langspeler is dat niet anders. Het idee voor het nieuwe album komt voort uit ontmoetingen met de Noorse muziekscene, een scene die de afgelopen jaren veel unieke en baanbrekende muziek heeft voortgebracht. Noorwegen heeft een diepgewortelde volksmuziektraditie, een traditie die gekenmerkt wordt door improvisatorische vrijheid, gevoel voor melodie en complexe ritmes. Die folklore traditie gaat hand in hand met de filosofie achter jazz, een combinatie die resulteert in een aanzienlijke hoeveelheid creatieve en genre-overschrijdende muziek. Ondanks een bloeiende scene lijkt een gelijkaardig erfgoed te ontbreken of over het hoofd te worden gezien in het Belgische en Vlaamse jazzmilieu. Met dit project wil Donder de leemtes in onze muzikale identiteit opvullen en onderzoek doen naar het muzikale erfgoed van onze voorouders en de rol die het zou kunnen spelen in onze muziek. Voor deze vierde plaat, wordt Donder vervoegd door Sigbjørn Apeland, een Noorse harmonium en kerkorgel speler, en tevens docent Etnomusicologie aan de universiteit van Bergen. Naast zijn folk- en kerkgeoriënteerde composities, is Apeland ook betrokken in verschillende Noorse jazz- en impro projecten, waaronder 1982 en Nils Økland band. Iemand die bakken ervaring heeft als het aankomt op het integreren van oude tradities in een huidige context. De ongewone combinatie van een piano trio met harmonium vertaalt zich naar meerlagige kamermuziek waar de mogelijkheden inzake geluid en textuur eindeloos zijn.